وسوسه!

عجب واژه غریبی است این وسوسه، که ذهن را بیشتر به بار معنایی منفی خود میبرد مثل این وبلاگ که نتیجه ی یک وسوسه بود، وسوسه نوشتن! که مثل وسوسه عاشق شدن میماند... پر از بار معنایی مثبت. لذت بخش است و دوست داشتنی و وقتی لذت آن دوچندان میشود که برای دلت بنویسی و کسانی که دوست تر میداریشان.

یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمانها بیاوری؟

حالا چه خبر،خوبی؟؟؟؟