ببین من تو رو خیلی . . . .

آخیش خیالم راحت شد، از مرز خطر 6 ماهه گذشتیم. الان دیگه از خیلی ها جلو زدم .
امروز یه کم متفاوت تر از بقیه روزهای بودنمون می تونه باشه. 6 ماه پیش اصلاً تصور هم نمی کردم که امروز اینجوریه، اینکه می تونم یه دلخوشی کوچولو باشم ! فکر کنم اینکه تا اینجا رو تحمل کردی می تونه نوید بخش روزهای آبی خوبی باشه که در کنار هم خواهیم داشت .
البته درسته که این کنار هم بودن تقریباً با km 150 فاصله همراهه، ولی حداقل از بعضی کنار هم بودنای تکراری و بی توجه خیلی بهتره !

اغلب آدمها وقتی هر روز و هر دقیقه کنار هم هستند قدر اون لحظه ها رو نمی دونند و خیلی سریع دچار قصه عادت می شند مثل ساکنان حوالی راه آهن شهرها که بعد از یه مدت صدای سوت قطار رو نمی شنوند حالا خدا رو شکر که ما نه ساکن راه آهنیم نه کنار هم @

خوبی این فاصله اینه که از لحظه لحظه بودنمون لذت می بریم و از کوچکترین فرصتها و امکانات نهایت استفاده رو می بریم ( حتی اگه فقط تو سالهای کبیسه این اتفاق بیفته ) . . . کاش تو همه ی امور زندگیمون اینطوری بودیم !

دلیل این بودن هر چی که هست خیلی عالیه. حتی اگه فقط به این خاطر همو پیدا کردیم که بتونیم به طرف مقابلمون انرژی بدیم مثل شارژ کردن موبایل. البته بعضیا زود شارژ موبایلشون تموم میشه و باید مدام به منبع تامین انرژی وصل باشند. خوشبختانه تو این رابطه هر دو مدل رو داریم یکی شارژ باتریش تموم می شه یکی شارژ خودش!اولی راحت وصل می شه به برق شهری و کارش راه میوفته، دومی به دلیل بعد مسافت و اینکه نمی تونه به منبع انرژیش وصل بشه مجبوره از روشهای مجازی استفاده کنه اینهم خوب یکی از فواید ورود تکنولوژی به زندگی آدمهاست بهر حال مهم شارژ شدنه@

امروز خیلی خوشحالم بابت این آشنایی ، این تداوم ، تمام روزهای خوب آبی و حتی خاکستری ، اصرارهای بچگانم ، محبتهای خالصانت و تغییرات دوست داشتنی ات*

آسمان آرامشش را مديون آن تكه ابر سپيدي است كه با آمدنش ابرهاي سياه به كناري رفته ، منتظرند . وسعت آن تكه ابر اندازه آسمان است و امروز آسمان همه ابر و آسمان هيچ و ابر، همه ي آسمان است.



تو مرا مي فهمي...
من تو را مي خوانم
و همين ساده ترين قصه ي يك انسان است.
تو مرا مي خواني
من تو را ناب ترين شعر زمان مي دانم
و تو هم ميداني تا ابد در دل من خواهي ماند...

آبی و جاوید باشی تا همیشه